Gość tygodnia: Katrin Olsen, alpinistka i biegaczka

Za FREEDOMtravel

Reklama

Katrin Olsen mieszka w Norwegii i zazwyczaj pracuje dla firmy, ale kiedy ma wolne, przyciąga ją natura i wyzwania fizyczne. Swój pierwszy półmaraton przebiegła prawie dziesięć lat temu i od tego czasu wyzwania stawały się coraz większe. Na przykład wspięła się na Aconcaguę w Argentynie, która jest kolejną najwyższą górą wchodzącą w skład Siedmiu Szczytów.

Tweet

Udostępnij

Udostępnij

Pinezka

Udostępnij

Udostępnij

Obecnie Katrin przebywa w Malezji, a dziś, gdy czytasz ten wywiad, biegnie w "The Most Beautiful Thing", 50-kilometrowym wyścigu w tropikalnym upale. Przeprowadziliśmy wywiad z Katrin na temat tego najtrudniejszego wyzwania, tego jak utrzymuje formę i jej planów na przyszłość.

Czy możesz opowiedzieć nam trochę o sobie? Czym się zajmujesz na co dzień?

Na co dzień pracuję jako Global Service Manager w firmie zajmującej się BPO, czyli outsourcingiem procesów biznesowych. Innymi słowy, wykonujemy dla innych firm zadania, których nie chcą one wykonywać samodzielnie.

To bardzo ekscytujące, wymagające i nigdy nie nudne zajęcie. Obecnie jestem w Malezji w podróży służbowej, aby spotkać się z dwoma moimi zespołami. Poza pracą jestem bardzo aktywny, uwielbiam przygody i zabawę na łonie natury.

Kiedy zacząłeś wspinać się po górach i startować w wyścigach? Dlaczego zacząłeś i co sprawiło, że kontynuowałeś?

Zacząłem biegać zanim wspiąłem się na swoją pierwszą górę. Myślę, że wszystko zaczęło się, gdy zapisałem się na półmaraton w Oslo prawie 10 lat temu... wtedy musiałem biegać, aby trenować. Ukończyłem i pomyślałem, że to było świetne! Potem wszystko potoczyło się stopniowo, przebiegłem swój pierwszy pełny maraton 2 lata temu w Stavanger, a tego lata przebiegłem swój pierwszy bieg ultra.

Myślę, że biegi terenowe i górskie są najlepsze, nie tylko są trudne i ciężkie, ale także pozwalają wspiąć się na wysokość i podziwiać widoki. Uwielbiam być ponad linią drzew i cieszyć się naturą. To sprawia, że kocham góry i wszystko, co się z nimi wiąże, jazdę na nartach, piesze wędrówki, a także wspinaczkę wysokogórską.

To właśnie mój ojciec pomógł mi zdobyć moją pierwszą górę, Kilimandżaro, w 2012 roku. To było niesamowite i zmieniło moje życie. Walka na tej górze z moim ojcem to uczucie nie do opisania. Uzależniłem się od zdobywania gór!

Co mnie motywuje... głównie wolność, wolność, którą czujesz, kiedy zakładasz buty do biegania i wyruszasz w nieznany teren, być może w ciemności lub w wietrze i deszczu - uczucie bycia wolnym, niezależnym i popychającym swoje ciało do działania, wyznaczania celów i osiągania ich, czucia wiatru we włosach, sił natury na ciele i po prostu życia chwilą. To mnie motywuje.

Tak samo jest z górami, kiedy wspinasz się na wysokość, musisz walczyć ze swoimi instynktami, własną psychiką, twoje ciało mówi ci, że nie powinieneś tu być; zawróć i zejdź na dół. Ale potem kontynuujesz, krok po kroku, aż dotrzesz na szczyt - również nie do opisania, trzeba tego doświadczyć, aby zrozumieć, co mam na myśli. Wszyscy ludzie na świecie powinni wspiąć się na 5000-metrową górę. Można się wiele o sobie dowiedzieć 🙂

Na jakie góry się wspiąłeś? Czy możesz nam opowiedzieć o najtrudniejszej wspinaczce?

Jak już wspomniałem, zacząłem od Kilimandżaro w 2012 roku, po czym dość szybko zdecydowałem, że chcę wspiąć się na Aconcaguę w Argentynie. Aconcagua jest drugim najwyższym z siedmiu szczytów i najwyższą górą na świecie poza Himalajami. Jego zdobycie wymagałoby czasu i wysiłku, więc około rok wcześniej zdecydowałem, że spróbuję. Zacząłem trenować z osobistym trenerem i wspiąłem się na Elbrus w Rosja jako trening. I tak było wystarczająco ciężko 😉

26 stycznia 2014 roku, po całym roku przygotowań, stanąłem jako jedyny w mojej grupie wraz z liderem i mentorem Jakobem Urthem na szczycie Aconcagua, 6962 m nad poziomem morza. Płakałem, śmiałem się i tak naprawdę nie wiedziałem, co się dzieje, to była i nadal jest najtrudniejsza bitwa, jaką kiedykolwiek stoczyłem. Ale także najlepsza, wszystko wydarzyło się podczas tej podróży i mogłem spróbować absolutnie każdego możliwego spektrum emocji. Nigdy nie byłem tak zmęczony i szczęśliwy w tym samym czasie - to najlepsze uczucie na świecie.

Jesteś pokorny i wzruszony, że masz okazję robić takie rzeczy. Te wspomnienia zostaną ze mną na zawsze. Oprócz tych trzech, wspiąłem się na Island Peak w Nepalu, Mount Kinabalu w Nepalu, Mount Kinabalu w Nepalu. Malezjai całe mnóstwo innych małych szczytów zarówno w Norwegia i w innych krajach. Dwukrotnie próbowałem zdobyć Mont Blanc, ale za każdym razem musiałem zrezygnować z powodu złej pogody. Wybieram się tam w przyszłym roku!

W jakich wyścigach zazwyczaj bierzesz udział? Czy możesz nam opowiedzieć o najtrudniejszym wyścigu, w którym brałeś udział?

Do tej pory biegałem głównie w biegach ulicznych; 10km, 21km i w sumie 3 pełne maratony. Uwielbiam to, stawiam sobie cele, często by pokonać samego siebie i prawie zawsze mi się to udaje. Ale najfajniejszym biegiem do tej pory był zdecydowanie Haukeli Ultra trail, który był 47-kilometrowym biegiem terenowym na łonie natury wokół Haukeli.

Mój pierwszy bieg ultra i mój pierwszy bieg na tak dużej wysokości i w tak długim czasie. Spędziłem tam około 8,5 godziny ... można śmiało powiedzieć, że byłem w niebie, kiedy przekroczyłem linię mety. Co za uczucie w ciele po ukończeniu czegoś takiego. Uwielbiałem to!

Pod koniec października weźmiesz udział w wyjątkowym biegu - opowiedz nam o nim!

Tak, w najbliższą sobotę 29 października wystartuję w wyścigu terenowym w Malezji. Nazywa się The Most Beautiful Thing i ma 50 km wokół góry Kinabalu. Malezja leży w tropikach, więc będzie gorąco, mokro i z pewnością nieopisanie ekscytująco.

Biegniemy głównie w dżungli, ale też dużo w górę i w dół. Pokonamy w sumie około 3500 metrów przewyższenia... Boję się i nie mogę się doczekać. Jestem podekscytowany tym, jak moje ciało czuje się w takich warunkach i tym, jak długo będę musiał być poza domem. Myślę, że między 10 a 12 godzin... może więcej 🙂 To ekscytujące!

Jak zachować formę, aby sprostać wyzwaniom?

Upewniam się, że jem wystarczająco dużo i prawidłowo, cieszę się wolnością w dni powszednie i weekendy, staram się stresować jak najmniej i dobrze spać. Do tego dochodzą ćwiczenia, dużo biegania, pływanie dla urozmaicenia i trochę siły w międzyczasie. Czasami próbuję też swoich sił w jodze, ale zdecydowanie mogę stać się w tym lepszy. Świeży umysł i pozytywne myśli zaprowadzą mnie daleko. Moje motto brzmi: "Nastawienie jest wszystkim" i wierzę, że możesz osiągnąć wszystko, co chcesz, jeśli się do tego przyłożysz.

Jakie masz plany na przyszłość?

Przyszłość ... Marzę o wspinaczce na Ama Dablam ... najpiękniejszą górę na świecie w moich oczach. Marzę o tym od 2012 roku ... po Kilimandżaro. Jest wymagająca i wymaga wielu przygotowań. Google to see - mam nadzieję, że będę miał okazję to zrobić w ciągu kilku lat ... muszę tylko zdecydować 🙂 .

Na koniec pytanie, które zadajemy każdemu, z kim przeprowadzamy wywiad: Jaki jest Twój wymarzony cel podróży Katrin Olsen?

Ama Dablam ... jak opisano powyżej.

Dziękujemy Katrin Olsen za podzielenie się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami!

Górne zdjęcie: Katrin Olsen, Chamonix, lato 2016; długi bieg na wysokości w ramach treningu do Haukeli Ultra Trail. W tle widać Mont Blanc.

Może Ci się również spodobać:

12 doświadczeń przyrodniczych w Szwajcarii - od spokoju po przygodę Co robić w Szwajcarii - 25 atrakcji i przeżyć Najwyższy szczyt w Czechach - Śnieżka w Sudetach Prachovské skály w Czeskim Raju, Republika Czeska Tisá w Czechach - miejsce kręcenia filmu Narnia

Co robić w Andorze latem - 12 świetnych wskazówek