Szczęśliwego piątku: Oto moje życie. Część 8

Życie w kamperze zmienia się całkowicie!

Co za pracowity czas! Ale WOW co za podróże! Co za wiele zbiegów okoliczności w życiu - miło słyszeć, co obudziło w Tobie kampera 🙂 .

Nigdy nie zostaliśmy kamperowcami, trzymaliśmy się namiotów. Głównie dlatego, że jestem taki uparty. Jednak raz podróżowaliśmy łodzią po kanałach w Anglii i pięć razy we Francji. Może przypomina ci to kampera? Łódź mieszkalna, którą steruje się w górę i w dół po spokojnych wodach 🙂.

Miłego piątku - czekamy na kolejną część!

Inwestycja w podróżowanie. Naprawdę nie ma nic lepszego.

Co za niesamowite wycieczki z niezrównanymi doświadczeniami! Naprawdę wspomnienia na całe życie!
W tym czasie wybrałam się na babską wycieczkę do Nowego Jorku i zakochałam się w tym mieście, jednocześnie znajdując bratnią duszę i prawdziwą miłość po drugiej stronie torów kolejowych, na boisku piłkarskim, gdzie moje córki grały w tej samej drużynie.
Odwróciłam decyzję o wpuszczeniu mężczyzny do mojego domu i zdecydowaliśmy, że doświadczenia i podróże są tym, czym wypełnimy nasze wspólne życie (plus nowy garaż i większy salon). Przekazałam Stefanowi moją miłość do Nowego Jorku i w maju pojedziemy tam po raz ósmy.

Siedzę tu ponownie w piątek rano i jestem trochę zaskoczony po przeczytaniu twojego postu. Teraz wiem też trochę więcej o tle FREEDOM, a więcej pojawi się w następny piątek. Zabawa!
Jak zwykle jestem zafascynowany tym, jak radzisz sobie ze wszystkim, co pojawia się w Twojej podróży przez życie.

W tej chwili nie mogę wymyślić żadnych pysznych historii, które mógłbym zaoferować, ponieważ jestem zajęty pochłanianiem wszystkiego, co oferujesz.
Życzę udanego weekendu!

Nie byliśmy globtroterami, zanim w naszym życiu pojawił się kamper. ALE mieliśmy przyczepę kempingową i podróżowaliśmy z dziećmi po Szwecji, Norwegii i Finlandii. Na początku podróżowaliśmy samochodem, a później wynajmowaliśmy pokoje. To też poszło dobrze.
Każdy rodzic miał swój udział w zmaganiach ze szkołami i dziećmi.

Dziękuję za zabawną lekturę! Podróżowanie to sposób na życie, a pieniądze jeszcze nie powstrzymały mnie przed podróżowaniem. W razie potrzeby nadałem priorytet innym rzeczom.
Podróżowanie z dziećmi to coś, z czego bardzo się cieszę.
Wśród najfajniejszych wycieczek z nimi była chyba blah road trip po USA, Kalifornia, Las Vegas, Wielki Kanion, a później loty na Hawaje, gdzie skakaliśmy po okolicy. I oczywiście przystanek w Nowym Jorku na kilka dni.
Zorganizowano również podróż wzdłuż całego wschodniego wybrzeża USA, z lotem z Florydy na Dominikanę.
Życie w kamperze polegało na wynajmowaniu kampera w USA na kilka tygodni, a później w Nowej Zelandii, ale to wszystko. W młodości podróżowaliśmy z namiotem + samochodem w USA, ale potem inne zakwaterowanie przejęło kontrolę podczas naszych podróży.
W głębi serca nigdy nie byłem obozowiczem.

Z pewnością miałeś dużo czasu!

Fajnie jest usłyszeć o tym, jak zaczęło się życie w kamperze! Cieszysz się, że udało Ci się przekonać do spróbowania biwakowania w Nowej Zelandii?

Co za wspaniała podróż przez życie, całkiem słusznie odbyta przez Ciebie!
A życie w kamperze jest po prostu cudowne!
Wkrótce będziemy na naszym czwartym od 2005 roku 🙂 🙂 .

Baw się dobrze i podróżuj przez życie... Wesołych Świąt....

Twoja Helena i kamper muszą być jednymi z najlepszych rzeczy, jakie ci się przytrafiły i jakich doświadczyłeś.

Przygoda, przygoda. Zazwyczaj byłem sam.
Moją pierwszą i największą "odwagą" było
przepłynąć Atlantyk ("bez ocierania łez rękawicą"),
tak jak Petter Jönsson) do Worcester w stanie Massachusetts,
gdzie mieszkał mój sponsor. Nie miałem pracy i tylko 80
dolarów. Dostałem pracę jako kierowca i towarzysz starszej pani.
Miałem swojego małego Studebakera i własny domek. Wymarzona praca.
Towarzyszyłem parze na Florydzie, gdzie odpowiedziałem na ogłoszenie o pracę.
Pracowała jako sekretarka w wiejskim klubie pod Chicago. Mam
pracować bez żadnych problemów. Zabawne lato, w którym wielu pracowników było
dzieci z college'u. Kiedy klub został zamknięty w październiku, postanowiłem udać się na zachodnie wybrzeże przed powrotem do Szwecji. Zaoszczędziłem trochę pieniędzy, ponieważ miałem pokój i wyżywienie w klubie. -

W tamtych czasach można było jeździć używanymi samochodami z okolicy.
gdzie produkowano samochody dla zachodnich destynacji. Odpowiedziałem na ogłoszenie i dostałem samochód do Salt Lake City. Na polach kukurydzy w stanie Iowa pojawił się lód, a w Nebrasce blok zamarzł, ale poza tym wszystko poszło dobrze. 🙂
Zatrzymałem się w SLC na jakiś czas i świetnie się bawiłem po poznaniu kilku studentów z Iranu. Pracował dla Irano-Swedish w Sthlm,
więc wiedziałem dużo o ich kraju, co było niezwykłe.
Z SLC dostałem Cadillaca, aby dostarczyć go do
firmy samochodowej w Las Vegas. W tamtym czasie - w 1952 roku - Las Vegas składało się z JEDNEGO dużego...
hotele i bary z wahadłowymi drzwiami w stylu Dzikiego Zachodu wzdłuż ulicy,
teraz nazywany The Strip. Naprawdę czułem się jak wieśniak, kiedy...
Szedłem ulicą z moją starą walizką. Chciałem jak najszybciej wyjechać. Poszedłem na dworzec autobusowy, umyłem się i przebrałem; pojechałem pierwszym autobusem do Los Angeles, gdzie wylądowałem o 3 nad ranem. Autobus-
stacja w tamtym czasie nie jest czymś, czym można się ekscytować. Starsi mężczyźni spali na
ławki; było mglisto lub smogowo. Na szczęście był autobus
do San Francisco za kilka godzin, a ja byłem pierwszy na pokładzie.
San Francisco miało być moim ostatnim przystankiem w podróży powrotnej, ale
stało się czymś zupełnie innym.
Na razie wystarczy.

Odpowiedź: Tak się cieszę, że sprawdziłeś moją "stronę artystyczną" z przeszłości. Było wiele powodów, dla których zamknąłem ją w 2009 roku. Ale głównym powodem było to, że komponenty komputerowe nie były już tak "atrakcyjne" dla sztuki komputerowej. Żadnych starych, dobrych "złotych procesorów", jakie można znaleźć w komputerach stacjonarnych. Tylko komponenty w złym kolorze i nieodpowiednie - ponieważ laptopy przejmowały coraz więcej. Nie ma tam zabawy, mogę ci powiedzieć... Nie ma też już mięśni.

Innym powodem było to, że mój dostawca ram zamknął działalność/odszedł na emeryturę w wieku 72 lat! Importował ramy bezpośrednio z Włoch i Hiszpanii - żadnych ram Gallerix, że tak powiem. W moich oczach moje obrazy powinny być 50/50 - treść i rama powinny razem tworzyć dzieło sztuki, co też się stało.

Pewnego dnia postanowiłem wyrzucić kilka resztek, które miałem. Trochę mnie to zabolało. Ale według mnie wszystko ma swój czas. Mąż się nie zgadza ;-)

PS. Co za absolutnie wspaniały komentarz Ruth do twojego postu. Ta dziewczyna naprawdę wiele przeszła. I to w czasach, kiedy ani ty, ani ja nawet się nie urodziliśmy. WOW, po prostu mówię. Myślę, że powinna napisać książkę. Co za niesamowita kobieta! DS.

Fantastycznie wspaniałe wyprawy!!! Miło dowiedzieć się jak to się stało, że zostałeś "kamperem", czasem zbiegi okoliczności są fantastyczne!