Ciocia Anna wśród uli i rastafarian w Etiopii

Autorka gościnna: Anna Nilsson Spets

Jeep jedzie pod górę przez las cedrowy Gugebergen, temperatura spada i jest prawie chłodno, mgliście i wilgotno. 

Tweet

Udostępnij

Udostępnij

Pinezka

Udostępnij

Udostępnij

Dorze mieszkają w wioskach w sąsiedztwie Arba minch, populacja jest duża, 30 000. 

Niegdyś budzący postrach wojownicy, obecnie zajmują się bardziej pokojowymi zajęciami, takimi jak rolnictwo, hodowla zwierząt domowych i tkactwo. 

Wiara animistyczna została zastąpiona przez chrześcijaństwo koptyjskie, chociaż niektóre starsze tradycyjne rytuały, takie jak śluby i pogrzeby, nadal istnieją. 

Ich styl budowania jest dość zabawny i wyjątkowy, domy wyglądają jak wysokie ule, są solidnie zbudowane z bambusa, tkanej trawy i liści rośliny enset. Chata może mieć do 12 metrów wysokości, a piękno wroniego gniazda polega na tym, że można je łatwo przenosić. Czasami chata jest atakowana przez termity, chata jest przenoszona, ale z każdym ruchem staje się coraz niższa. 

Chata jest podzielona na różne sekcje, część do spania, gotowania, przechowywania i stajnie. Każda rodzina ma główną chatę i dwie mniejsze z boku. 

Trzymanie zwierząt w domu służy dwóm celom, po pierwsze, aby chronić je przed wrogami, a po drugie, aby zapewnić im ciepło w zimne noce. 

Wokół chat znajduje się ogród kuchenny, w którym uprawia się kawę, ensete i bawełnę. Na sąsiednich polach uprawiane są nasiona i inne rośliny. 

Kobiety Dorze mają wiele zadań w swoim codziennym harmonogramie, dzieci i dom, przędzenie bawełny, zbieranie drewna na opał i przygotowywanie enset, który jest głównym składnikiem gotowania. 

Ensete, etiopski banan, inaczej fałszywy banan, jest wykorzystywany na wiele sposobów. Liście są używane jako materiał dachowy, ale także do owijania potraw. 

Roślina jest znacznie większa niż banan pospolity. Owoce nie są jadalne, a po kwitnieniu roślina obumiera. 

W dość pracochłonnej procedurze miąższ, wewnętrzna część liścia, jest ekstrahowany, pakowany i pozostawiony do fermentacji w glebie przez co najmniej dwa miesiące. Jest on następnie wykorzystywany jako rodzaj mąki do pieczenia. 

Chleb, przypominający naleśnik, jest spożywany z miodem i bardzo ostrą pastą chili. 

Produkt odpadowy, włókna z dużych liści, są wykorzystywane do produkcji mocnych lin. 

Mężczyźni tkają kolorowe bawełniane dzieci zwane sharma, a kiedy nie są przy swoich krosnach, zajmują się uprawą roślin i budowaniem chat. 

Oczywiście kupię vepę, którą zabiorę ze sobą do domu, ziarna kawy też, to będzie impreza! 

Podróż dobiega końca, zatrzymując się w Awassa, które jest bardziej nowoczesnym miastem. Odwiedź targ rybny, który tętni życiem i aktywnością. W nocy rybacy wypływają w swoich drewnianych łodziach i wracają następnego ranka z tilapią i sumem, rybami podobnymi do okoni. 

jedzenie uliczne 

Potem trafiłem na coś, co najwyraźniej było jakimś świętem noworocznym, wszędzie ludzie ubrani w tradycyjne stroje i udekorowane konie. Śpiew, taniec i włócznie. 

Od młodości byłem wielkim fanem reggae, więc zatrzymałem się w Shashmane, dość typowym etiopskim mieście, ale jego część zamieszkuje duża społeczność rastafarian.  

Pod koniec lat 40. ówczesny przywódca i cesarz Haile Selasse oddał kawałek ziemi, aby światowi rastafarianie mogli zbudować sanktuarium i społeczeństwo oparte na ich wierze, rastafarianizmie. Kultura rastafariańska obejmuje ganję, marihuanę, która jest świętym ziołem i chociaż jest zakazana w Etiopii, jest tutaj ignorowana. 

Społeczność rastafarian liczy dziś zaledwie kilkuset członków, którzy mają własną wiarę, kościół i zasady społeczne/religijne. W Shashmane reggae i Bob Marley, który należał do tej społeczności, są w centrum uwagi, a co roku odbywa się duży festiwal reggae.  

Odwiedź galerię sztuki bananowej i artystę, który tworzy obrazy z liści bananowca.  

Ostatniego wieczoru injera jest spożywana ponownie, ale w bardziej luksusowej formie turystycznej przy dźwiękach muzyki ludowej i tańca i była to ostatnia injera, której miałem tak dość i nawiasem mówiąc ostatnia injera, którą jadłem do końca życia. 

Etiopia dostarcza, wiele do zobaczenia i nauczenia się. Minusem są jednak plemiona, które są nastawione wyłącznie na turystów. 

Praktyczne aspekty wizyty w Etiopii

• Dojazd: Etiopskie linie lotnicze do Addis Abeby 
• Dojazd: Zaleca poruszanie się z lokalną firmą turystyczną, wtedy masz kogoś, kto mówi w języku i trochę w języku plemiennym. Niezawodny kierowca, który wie, jak i gdzie prowadzić. Wycieczki Awaze Używałem, były świetne. 
• Wizy: Tak. Wiza w dniu przyjazdu lub wyszukiwanie z wyprzedzeniem. 
• Pieniądze: Większe miasta bankomat, obszary wiejskie nie, przynieś mniejsze nominały Birr i ewentualnie dolary. 
• SzczepieniaPełna ochrona po szczepieniu, profilaktyka malarii.
• Inne:  Pij tylko wodę butelkowaną i uważaj na to, co wkładasz do ust.  
• Bezpieczeństwo: Przed wyjazdem sprawdź poziom bezpieczeństwa w Sweden Abroad. Potrzebny przewodnik. Addis Abeba, zwykły spryt uliczny. 
• Zdjęcie: Zawsze pytaj najpierw, wiele plemion pobiera opłaty za zdjęcia. 

Śledź Annę tutaj:

• Sieć
• Facebook

Anna Nilsson Spets

Ponad 60-letnia kobieta od zawsze kochająca Afrykę. Wyemigrowała do Flandrii w Belgii i na co dzień zajmuje się roślinami. Pisze, robi zdjęcia i stara się inspirować innych do podróżowania na własną rękę. Bloguje na "Anna's mix" o podróżach, pracy, roślinach, pisaniu i nie tylko.

Może Ci się również spodobać:

Ciocia Anna z plemieniem Karo i Konso w Etiopii Fakty o Egipcie - 30 rzeczy, których (być może) nie wiedziałeś Podziemna rzeka w Puerto Princesa - dziedzictwo Unesco na Filipinach Ciocia Anna wśród kawy i naleśników w Etiopii Południowa Etiopia - Ciocia Anna nie przestaje tamować Co robić w Bohol, Filipiny - 15 wskazówek